In je vroege jeugdjaren stond je als kind met al je zintuigen open voor een buitenwereld die steeds groter werd. Je was onbevangen, nieuwsgierig naar alles om je heen. Geleidelijk aan werd er meer van je verlangd, op school, in de thuissituatie en later ook op je werk.

De verwondering van vroeger maakte plaats voor verwachtingen, vaste patronen en soms ook teleurstellingen. Helaas is het maar weinigen gegeven om die verwondering in je latere leven vast te houden. Veel dingen lijken vanzelfsprekend, je wordt opgeslokt door dagelijkse bezigheden en verplichtingen, en tijd om te dromen is er amper meer.

Als loopbaancoach begeleid ik veel mensen die voortijdig gestopt zijn met hun baan, vaak als bestuurder. Een eerste reflex is vaak: als ik maar snel een nieuwe baan vind, dan ben ik er wel weer. Toch is het juist zinvol om alles los te laten en een pas op de plaats te maken. Hoe was je het meest gelukkig als kind? Kun je nog iets van die verwondering terugvinden? En hoe kun je hierdoor goede keuzes maken voor een loopbaanvervolg waar je echt blij van wordt?

Zo kan verwondering een mooie rol gaan spelen bij het maken van keuzes!